Opleiding

Het is haast niet te beschrijven wat de opleiding me nu al heeft gebracht!

Ik kon vooraf zo goed voelen dat ik én kennis wilde opdoen én mijn eigen stevigheid als coach / vrouw wilde verdiepen. De opleiding brengt dit beide & nog zoveel meer. Geen vaste omlijning qua inhoud maar juist werken in/met het veld, hoe rijk wil je het hebben! Een prachtig voorbeeld om vanuit deze plek ook zelf op te komen dagen als coach.

Madelon creëert een veld waarin de draagkracht van de groep groot is. Daarmee worden in de werkvormen gelijk diepe thema’s aangeraakt en prachtige transformaties mogelijk gemaakt. Vanaf dag 1 voelde het als een warm bad waarin ik meer en meer verliefd werd op dit veld (en mezelf) en mijn voorzichtige vertrouwen mocht groeien naar een weten.

Dit is geen opleiding met boekjes, theorieën en eindeloze uitleg. Dit is eigenlijk überhaupt geen opleiding en al helemaal geen “La la la land”. Dit is een levenswerk. Een diepgewortelde ervaring die je wakker maakt, uitdaagt en laat herinneren wie je in essentie bent. De opleiding leert je niet wat je moet doen, maar hoe je durft te komen opdagen. Hoe je je schuldig te maken hebt, hoe je verantwoordelijkheid neemt voor jouw plek, jouw stem, jouw waarheid.

Onder de bezielde en heldere begeleiding van Madelon – liefdevol, direct, soms meedogenloos en altijd met diep respect – en de warme, wijze aanwezigheid van Joske, word je gedragen én gespiegeld. Samen met andere vrouwen die elk op hun eigen unieke wijze hun reis naar de vrijmoedige vrouw in zichzelf maken. En natuurlijk zijn er supervisies, intervisies, is er alle ruimte voor jouw eigen ontwikkeling én zit er structuur en een opbouw in deze opleiding. Maar dat is eigenlijk enkel de entourage, waardoor het echte levenswerk van binnenuit kan ontstaan.

Deze opleiding vraagt moed. En geeft vrijheid.

Ik had vooraf niet kunnen inschatten hoe rijk deze opleiding is en wat het bij me zou losmaken. Al veel langer bezig met persoonlijke ontwikkeling en coaching, maar het niveau dat deze opleiding raakt is next level. Geen la-la-land, maar als je je eraan durft over te geven blijft het stromen.

De week Spanje voelt als de kers op de taart en is een van de mooiste cadeaus die ik heb mogen ontvangen na 10 roerige jaren.

Je kan gedragswetenschapper zijn, al de helft van je leven mensen begeleiden naar gedragsverandering, zelfs therapie of coaching hebben ontvangen, retraites hebben gedaan, opstellingen hebben bijgewoond.. en dan nog is dat niks in vergelijking met het Hello Woman veld. Dingen waar ik jaaaaaaren op vastliep, veranderden al vanaf het moment dat ik 'ja' zei tegen de opleiding. Dus zonder nog maar contact met Madelon te hebben gehad of een eerste bijeenkomst, gingen er al dingen verschuiven. En na een half jaar, of na de week bij elkaar in Spanje, is het leven 360° graden gedraaid en toch hetzelfde. Ik ben anders, maar meer hetzelfde. Wat doet ze dan? Heeft ze een toverstaf? Nope, maar wel genoeg sh*t opgeruimd om super professioneel space te holden en toch mens te zijn. Ga het maar proeven, echt, dat is echt de beste manier. Het is anders dan alles wat je hebt gedaan of meegemaakt en tegelijk zó thuiskomen.

Maar don't let the gratitude fool you: het is wel echt dikke modderzooi waar je zelf je steentje/berg/modderpoel voor moet dragen, maar dan wel supported door de fijnste vrouwen. Dus wees dapper, of vrijmoedig, en gun jezelf te LEVEN met al zijn kleuren.

Dat jij nu zo open bent over jouw taak als priesteres is dé reden dat mijn ziel in jouw jaaropleiding moest zijn. Ook al was er op dat moment geen enkele logische redenering.

Wat jij zegt over de jaaropleiding is zo kloppend: het is een inwijdingsreis van jezelf als vrijmoedige vrouw. Waar ik in het begin als een malle de video’s aan het doorspitten was en alle kennis tot mij nam, voel ik nu; ik ben mezelf aan het ophalen. Voor mijn heilige taak hier op aarde. En dat heeft niks te maken met oefeningen (oké, ook wel), maar vooral met terugkeren naar mijn eigen intuïtie. Varen op datgene wat zich aandient (in welke vorm dan ook) en daarmee durven werken. Naar buiten treden en het collectieve veld dienen om andere vrouwen te laten herinneren - dat staat mij nu te doen.